อย่าโทษตัวเอง..จนไม่กล้าลุกขึ้นมาใหม่

อย่าโทษตัวเอง..จนไม่กล้าลุกขึ้นมาใหม่


ฉันอาจเป็นคนหนึ่งที่เคยสะดุดขาของตัวเองล้มลง!!!
ปกป้อง ปิดกั้น สร้างกำแพง ให้ใครต่อใครที่เข้ามาในชีวิตของฉัน "ทำร้ายฉันได้น้อยที่สุด
แต่แล้วทุกอย่างก็สะท้อนกลับมายังตัวผู้สร้าง..นั่นคือ..ฉันเอง.. วินาทีนั้นฉันมีแต่คำถามว่า
ทำไม ทำไม และทำไม....

ฉันคิดว่าหลายๆคนที่หันมาสนใจธรรมะ เพื่อหาที่พึ่งทางใจ ก็คงจะมีบ้างที่เกี่ยวกับ ..ความรัก..ความผูกพัน..ความพลัดพลาก.. ไม่มากก็น้อย แต่ก็ต้องบวกกับมองโลกในแง่ดีด้วย
เราถึงจะยิ้มได้จากหัวใจตัวเองให้กับสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิตประจำวัน
ยอมรับมันให้ได้ "เพราะมันคือส่วนหนึ่งของการเป็นอยู่"


ชีวิตคนเราจะมีใครไหมที่ไม่เคยผิดหวัง ไม่เคยก้าวพลาด หรือเสียใจเพราะตัวเองบ้าง
หากวันนี้คุณกำลังเสียใจอยู่ อย่าโทษใคร อย่าโทษความผิดที่เราให้อภัยตัวเองไม่ได้
บางทีอาจเป็นแค่ความผิดเล็กน้อย ที่ใครเคยทำไว้เป็นบทเรียนให้กับตัวเองมาแล้ว

ทุกครั้งที่เราส่องกระจก มันจะสะท้อนความจิงทั้งหมดออกมา แต่ขึ้นอยู่กับว่า เรากจะยอมรับความจริงที่เห็น ได้มากน้อยแค่ไหน กระจกเงาไม่เคยโกหกใคร
มีแต่ตัวเราเท่านั้นที่ชอบโกหกตัวเอง


หากเราไม่ยอมทิ้งบางสิ่งบางอย่างที่รั้งไว้ไม่ได้แล้ว เราก็คงไม่มีวันพบเจอสิ่งใหม่ๆ ในวันถัดมา หรือ..หากเราไม่เคยพลาดพลั้ง ..เราก็คงหมดโอกาสที่จะหัดลุกขึ้นมาได้ด้วยตัวเราเอง..


เราได้แต่ถามตัวเองว่า..จะอยู่คนเดียวได้ไหม ในวันที่ใครบางคนเดินจากไป
... เราแค่สูญเสียคนที่เคยเดินข้างๆเท่านั้น ... อย่างไร ขาเราก็ยังอยู่..อาจก้าวช้าลงบ้าง แต่ก็ยัง
ก้าวไปข้างหน้าได้อยู่ดี


ไม่เป็นไรนะ..ไม่เป็นไร

**แด่หลายๆคนที่กำลังรู้สึกทุกข์กับความรัก ยังไงซะตัวเราก็ยังคงเป็นตัวเรา
ชีวิตเราก็ยังเป็นของเรา
ให้ใครเลือกแทนเราไม่ได้ทุกเรื่องหรอกนะ**

"เพราะฉะนั้น..อยู่กับตัวเองให้ได้นะ"


แล้วทุกๆอย่าง..จะผ่านไป

.....................................................
แม้ชีวิตจะไม่เหลือใคร..จงเก็บใจไว้ให้ตัวเอง

ขอบคุณบทความจาก ธรรมจักร (อนิจจังจงเจริญ)